Drugi nazivi: Blagovanj, veljeduh, vusak, glagoran, izop, isop, osipant, vrišak, sipan, crkvinjak, satrajka, sipant
Latinski naziv: Hyssopus officinalis
Opis biljke:
Miloduh je višegodišnja biljka busenastog oblika sa 60 do 70 cm visokim i uspravnim grančicama. Listovi gotovo da su goli, lančetasti, po rubovima celoviti, a na vrhu zaokruženi ili kratko šiljasti te nešto uvijeni. Na obema stranama listova nalaze se mnogobrojne žlezde s uljem. Cvetovi su sasvim beli, žive plave i ružičaste boje, a gusto raspoređeni u duge prividne klasove. Cveta od juna do setembra.
Stanište:
Miloduh raste samoniklo u prirodi, a uzgaja se po vrtovima kao kulturna biljka. Domovina miloduha su kamenita područja Sredozemnog mora, zemalja oko Kaspijskog jezera i Crnog mora, zatim, Italija, južna Francuska…
Lekoviti deo biljke:
Za lek se u beru listovi i cvetovi, te cela biljka (za vreme cvatnje). Suši se oprezno u hladu sa što manje diranja i prevrtanja.
Lekovito delovanje:
Miloduh je od davnina poznat kao veoma korisna i lekovita biljka. Pre svega, koristi se kod prsnih i plućnih bolesti, posebno kod hroničnog bronhijalnog katara, noćnog znojenja izazvanog tuberkulozom pluća, zatim protiv grčeva u prsima, kod prekomerne sluzi u crevima, slabosti probavnih organa, skrofuloze, vodene bolesti, žutice i dr.
Sastav:
Flavonski heterozid diosmozid, saponozid marubiin, oko 0.2% holina, pektina, sluzi, fitosterola, tanina, šećera, raznih soli, osobito kalijum-nitrata, 0.5-1% etarskog ulja.
Upotreba:
Hronični bronhitis, astma i kao stomahik. Najviše izopa se potroši na destilaciju etarskog ulja koje se koristi u farmaciji, parfimeriji, i kozmetici, a deluje i kao dobar antiseptik. Spravlja se čaj, sirup, ekstrat, tinktura.
